Aurora Solá (1970) heeft eigenlijk altijd op het podium willen staan. Aanvankelijk als danseres, maar hoe langer hoe meer als een allround theatermaker. Bij Theateropleiding Selma Susanna ontwikkelde zij zich op vele terreinen. Zij sloot haar opleiding af met de veelzijdige afstudeervoorstelling Así es la vida. Oftewel; zo is het leven.

‘Ik heb het gevoel dat deze voorstelling mijn visitekaartje is’
AURORA SOLÁ ONDERZOEKT HAAR SPAANSE ROOTS

“Ik was een jaar of vier, toen mijn moeder mij voor het eerst naar gym bracht. Ik rende de zaal in en ze heeft me de hele middag niet meer gezien. Als ik kan bewegen, dan ben ik in mijn element. Dat was dus toen al zo. En optreden hè… Op de Jenaplanschool stond ik bij elke weekafsluiting op het podium. Vaak samen met een vriendinnetje als ‘meneer en mevrouw De Bok’, de bekende typetjes van André van Duin en Corry van Gorp. En toen ik een jaar of negen was ging ik op jazzballet. Uiteindelijk heeft het nog best lang geduurd voor ik besloot ook professioneel iets met dans te gaan doen. Eigenlijk ben ik in alles wat ik doe en onderneem een laatbloeier.”

Fame
“Toen ik 19 jaar was ging ik naar de modevakschool. Creatief bezig zijn is wel aan mij besteed. Maar toen men mij adviseerde om na de MBO-opleiding door te gaan op HBO-niveau, twijfelde ik daaraan. Ik ben gaan werken, onder andere een tijdje in Griekenland, en besefte toen pas dat dansen toch hetgeen was waar ik me echt op wilde richten. Ik werd aangenomen voor de vakopleiding bij Lucia Marthas, waar naast dans ook les werd gegeven in spel en zang. Het deed mij denken aan Fame, de televisieserie waar ik als jong meisje altijd naar keek. Het was er gezellig, er werd gezongen in de gangen en ik leerde er hard te werken. Want zoals Lucia altijd zei: ‘Ook al heb je nog zoveel talent, zonder discipline en de juiste mentaliteit kom je nergens in dit vak’.”

Aurora SolaTheateropleiding Selma Susanna
“Na de opleiding kon ik direct mijn zang- en danstalent beproeven in het werkveld, namelijk bij de close harmony-groep Route 66. Daarop volgde een ensemblerol in de musical Singin’ in the rain, beiden van Mark Vijn Theaterproducties. Het was een leuke en leerzame ervaring om in een musical te staan, maar toch gaf het mij niet genoeg voldoening. De behoefte om als een persoonlijkheid op het podium te staan was al sterk aanwezig, maar op het gebied van spel en zang was ik gewoonweg nog niet ontwikkeld genoeg om een rol te kunnen dragen. Toen ik vervolgens een afstudeervoorstelling zag van een student van Theateropleiding Selma Susanna, was dat het begin van het verlangen om die opleiding juist daarom zelf ook te gaan volgen.”

“Een van de grote pluspunten van mijn opleiding bij Selma Susanna is de professionele en persoonlijke begeleiding. Die hebben mij geholpen om mijzelf te ontplooien tot een veelzijdige theatervrouw. Ik ben –ingegeven door mijn half-Spaanse achtergrond- een temperamentvol persoon en iemand die eerder kracht uitstraalt, dan zijn kwetsbare, gevoelige kant laat zien. Docenten hebben dat doorzien en mij geleerd het sterke en het kwetsbare samen te brengen. In mijn afstudeervoorstelling Así es la vida doe ik dat ook.”

Zo is het leven
“In Así es la vida (Zo is het leven) verenig ik niet alleen het sterke en het kwetsbare. Ik breng ook alle disciplines samen die ik in de afgelopen jaren tijdens mijn opleiding heb kunnen ontwikkelen. Dus er zit zang, spel, stand-up, mime en dans in. De basis van mijn voorstelling wordt gevormd door het verhaal dat ik tijdens stand-uplessen van Sanne Wallis de Vries geschreven heb. Selma Susanna heeft als regisseur aan de hand van mijn concept en eigen materiaal de voorstelling gevormd en gemaakt. Tijdens onze samenwerking reikte zij mij steeds weer nieuwe tools aan, waarmee ik mijzelf en de voorstelling verder kon ontwikkelen. Bovendien weet Selma haarfijn wat te doen en te zeggen om mij te krijgen waar ik moet zijn, en het beste in mij naar boven te halen. In Así es la vida vertel ik over mijn Spaanse roots, over de vragen die spelen bij een vrouw van 40, en over te maken keuzes op de kruispunten die je op je levenspad tegenkomt. Met deze voorstelling laat ik zien wie ik ben en wat ik geleerd heb. Ik heb echt het gevoel dat deze voorstelling mijn visitekaartje is.”